İki namağlup kadronun müsabakasında, seriyi kimin kaybedeceğini kestirim etmenin sıkıntı olmadığı bir müsabaka izledik dün akşam. Bu sene her maçı deplasman olan Hatayspor, ligin önderine karşı farklı bir plan yapıp, alışık olmadığı halde üçlü/beşli savunma ile alana çıktı. Bunun bedelinin ne olacağı ise birinci yarıda belirli oldu. Çok fazla konum yanlışı, çok pas kaybı ve kalesinde gördüğü üç gol… Fenerbahçe karşısında maça çıkarken herkesin aklında şu olmalı, fazla risk almamak, denetimi kaybetmemek, bildiğinden şaşmamak gerek. Yoksa bu Fenerbahçe affetmez.
Son dört maçında birinci on dakika içinde golü bulan sarı-lacivertliler, yalnızca kazanmıyor öteki bir şey izletiyor. İşte o diğer bir şey nedir, gelin onu konuşalım.
Mesela bu grup ligin en az gol yiyen grubu. Kazanma alışkanlığını savunma güvenliğiyle pekiştirmek liderlik oyunudur. Fenerbahçe birinci yarı rakibine kaleyi göstermeyip Hataylı futbolcuları sıfır şut çekerek soyunma odasına gitmek zorunda bıraktı. Yani kazanırken savunmak, fişi erken çekmek, oyun üstünlüğünün yanı sıra moral üstünlüğünü de ele geçirmektir. Ki bence bu her spor branşı için kazanmanın yarısıdır. Rakibin direnci kırılır, kazanma inancını kaybeder. Bu düşüşle öldürücü darbeyi vurmak daha kolay olur.
Bir öbür şey, her maça coşkulu yüksek baskıyla başlaması. Fenerbahçe toplu baskıyı o kadar düzgün yapıyor ki, oyunu bir an evvel rakip ceza alanına yıkabiliyor. Zati iş o noktaya geldiğinde de çarçabuk üstünlük kurup konumları golle sonuçlandırıyor. Ve bunu gösterişsiz, sakin, hani yeni jenerasyon meditasyoncuların dediği üzere akışta kalarak yapıyor.
Oyuncu havuzunu en uygun kullanan ekip da Fenerbahçe… Kulübedeki herkes müddet alabiliyor. Her mevkinin yedeği oynadığı konumu dolduruyor. Yani Fenerbahçe diğer bir şey izletiyor derken, demem o ki, temposu, iştahı, fizik gücü ile bu Fenerbahçe, Obradoviç’in başında olduğu gruba benziyor. O vakit da ekip son döneme girerken fişi çeker, tribünler son çeyreği tezahüratlarla, İzmir marşıyla geçirirdi. O ekip Euroleague dahil birçok muvaffakiyete imza attı. Artık bu ekip, taraftarına tıpkı muvaffakiyetlerin gelebileceğini hayal ettiriyor.
Son olarak dün akşam ile ilgili bir soruyla bitirmek isterim. Sizce maçların temposunu kim belirler? Teknik yöneticiler? Doğrudur, stratejileriyle tempoyu şekillendirir. Futbolcular? O daha doğrudur. Topu ayağında tutan sonuçta onlardır, tempodan onlar sorumludur.
Ama bizde tempoyu kim belirliyor? Maalesef hakemler. Ya oyuna yetişemediğinden, ya performans probleminden, ya da diye uzar liste. İşte dünyanın en uygun liglerinden farkımız yalnızca oyuncu kalitesi, grupların bütçesi değil, maalesef tempoya ayar veren hakemlerimiz.
